Live Avenue - Zomer 2018

48 Vervolgens ben ik na anderhalf uur om de hele aarde heen gevlogen en dan kun je India weer zien. Op zo’n moment ervaar je dat de aarde maar een heel beperkt bolletje is. Je krijgt in de ruimte een bijna claustrofobisch gevoel voor onze planeet. Dit is alles en hier moeten we het mee doen. Het is niet zo dat wanneer deze planeet stuk is of we hebben hem vervuilt of leeggevist of weggekapt, dat we even naar een andere planeet kunnen. Die is er namelijk niet. Het is ons enige plekje en daar moeten we het mee doen. Dat besef kwam heel sterk en dat hebben veel collega’s ook. Het overview-effect, het totaalplaatje. We zitten met beperkte voorraden op ‘Ruimteschip Aarde’ en we groeien enorm qua bevolking. Dat is een probleem. We hebben een hele mooie planeet waar we zuinig op moeten zijn. Dat wil ik ook in mijn show laten zien.” Even terug naar André Kuipers de astronaut. U bent ooit een gegadigde geweest om in 2003 met de Space Shuttle, de verongelukte Columbia, mee te gaan. Hoe heeft u die tragedie uiteindelijk beleefd? ,,Er was een shuttle-vlucht waar ik als ESA- astronaut aan werkte als wetenschappelijk coördinator voor medische experimenten. Ze hadden nog een bemanningslid nodig en ESA heeft een half jaar geprobeerd om mij op de lijst te krijgen voor de vlucht STS-107 met de Columbia. Uiteindelijk lukte dat niet omdat er een Israëliër (Ilan Ramon, red.) ging. Het werd de shuttle die is verongelukt. Ik kende de bemanning heel erg goed want ik trainde ze. Dat ongeluk was een flinke schok. Ik was teleurgesteld dat ik niet meekon op die vlucht. De Columbia ging zonder mij de ruimte in, maar bij de terugkeer in de dampkring ging het mis. Er zat een deuk in het hitteschild waardoor de hete lucht de vleugel binnenkwam en de hele shuttle is gedesintegreerd. Toen was ik ineens zeven vrienden en kennissen kwijt en ik had er zelf in kunnen zitten. Dat is wel een heel raar idee. Maar, als er de volgende dag weer een shuttle was gelanceerd, was ik gewoon gegaan. Want de kans dat het weer gebeurt, is zo klein.” Het nummer van The Temptations: ’Papa was a rolling stone’ is een van uw favoriete nummers. Wat betekent het voor u? ,,Muziek speelt voor mij een belangrijke rol. Het nummer ’Papa was a rolling stone’ heeft van die ijle vioolklanken en echo’s van trompetten erin. Dat associeer ik heel erg met ruimtevaart. Die muziek was op de radio terwijl ik sciencefictionboekjes las. Muziek van Vangelis, filmmuziek, klassie- ke muziek en ook popmuziek uit de jaren 70. Nummers als Space Oddity van David Bowie, maar ook Rocketman van Elton John. Ja, daar luister ik ook in de ruimte naar. Als je even vrij bent dan zoek je een stille cabine op en dan kijk je naar buiten. Je beseft dan waar je bent en dat je niet meer bij de aarde hoort. Door die muziek kon ik weer terugkomen in mijn jongens- droom. Ineens zie je die aarde alsof je in een sciencefictionfilm zit, maar blijkt het echt te zijn.” Wat vindt u de mooiste plek op aarde, bekeken vanuit de ruimte? ,,De Bahama’s vind ik de mooiste plek om te zien. Een hele mooie kleurrijke plaats met turquoise wateren. De rode outback van Australië en de ijsmeren op de hoogvlakte van Tibet vind ik ook heel mooi. Een beetje okerachtig met groene meertjes erin. Je hebt een heleboel mooie plekken, maar dat is wel de topdrie. En ’s nachts is de aarde heel mooi. Het is dan net alsof je over een zwartfluwelen tapijt vliegt dat met goud is bestikt met al die verlichte steden.”